రచన: సిరివెన్నెల సీతారామ శాస్త్రి గారు, చిత్రం: జాను
ఏదారెదురైనా, ఎటు వెళ్తుందో అడిగానా.. ఏం తోచని పరుగై ప్రవహిస్తూ పోతున్నా…
ఏం చూస్తూ ఉన్నా, నే వెతికానా ఏమైనా, ఊరికెనే చుట్టూ ఏవేవో కనిపిస్తూ ఉన్నా..
కదలని ఓ శిలనే అయినా, తృటిలో కరిగే కలనే అయినా, ఏం తేడా ఉందట నువ్వెవరంటూ అడిగితె నన్నెవరైనా, ఇల్లాగే కడదాకా ఓ ప్రశ్నై ఉంటానంటున్నా, ఏదో ఒక బదులై నను చెరపొద్దని కాలాన్నడుగుతు ఉన్నా..
నా వెంటపడి నువ్వెంత ఒంటరివనొద్దు అనొద్దు దయుంచి ఎవరూ, ఇంకొన్ని జన్మాలకు సరిపడు అనేక స్మృతుల్ని ఇతరులు ఎరుగరు..
నా ఊపిరిని ఇన్నాళ్ళుగా తన వెన్నంటి నడిపిన చేయూత ఎవరిది, నా ఎదలయను కుశలము అడిగిన గుస గుస కబురుల ఘుమఘుమలెవరివి..
ఉదయం కాగానే, తాజాగా పుడుతూ ఉంటా, కాలం ఇపుడే నను కనగా, అనగనగా, అంటూనే ఉంటా, ఎపుడూ పూర్తవనే అవక, తుది లేని కధ నేనుగా..
గాలివాటం లాగా, ఆగే అలవాటే లేక, కాలు నిలవదు ఏ చోట, నిలకడగా, ఏ చిరునామా లేక, ఏ బదులూ పొందని లేఖ, ఎందుకు వేస్తోందో కేకా..మౌనంగా..
నా వెంటపడి…నా ఊపిరిని..
లోలో ఏకాంతం, నా చుట్టూ అల్లిన లోకం, నాకే సొంతం అనుకున్నా, విన్నారా, నేనూ నా నీడా, ఇద్దరమే చాలంటున్నా రాకూడదు ఇంకెవరైనా..
ఆమ్మ ఒడిలో మొన్న, అందని ఆశలతో నిన్న, ఎంతో ఊరిస్తూ ఉంది, జాబిల్లి,అంత దూరానున్నా, వెన్నెలగా చెంతనె ఉన్నా, అంటూ ఊయలలూపింది, జోలాలి..
తానే తానే నానెనే, తానే తానే నానెనే,
తానే తానే నానెనే, తానే తానే నానెనే,
తానే తానే నానెనేఏఏఏఏ….
సీతారామ శాస్త్రి గారికి 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻.. ఆయన లేని లోటు తీర్చలేనిది.